Sevgili; tam olarak kendinde karşısındakine dair sevgi bulunduran demektir. Ancak sevgiliyi sevmek de ince işçilik ister, bu yüzden hem severken hem sevilirken bir zanaatkar gibi bakmalıdır insan. Bu duyguyu hiç bir zaman öylesine yaşamamak gerekir. Çünkü sevmek, bir insanın yabanlığına dokunmadan, özgürlüğüne alıkoymadan, olduğu gibi şartsız hesapsız gönüle almaktır. Özen ister, özveri ister.
Eğer şartlar işin içine giriyorsa o sevmek sevgiliye değildir. Sevdiğini sandığımızda doğru sevgili değildir zaten. Sevgili; sadece bizim sevdiğimiz değildir çünkü. Yansımamız olan , bundan hoşnut olup sevgi beslediğimiz ama bize her şartta sevgi verebilendir. Kendin için memnun olduğun yerde kalıp, kendin için sevmek ile ; anlatmak istediğim hissimizle tattığımız sevmek, aynı şey değildir. Ben aşkın sevgiden geçerek geldiğine inananlardanım. Bana göre aşk, sevginin ilerlemiş ve daha yoğun halidir.
Gelelim genel tanımlardaki kelime anlamına ; “Sevgili” kelimesi, Arapça kökenli olan “sığvân” kelimesinden Türkçeye geçmiştir. Arapça “sığvân” kelimesi, sevilen veya hoşa giden anlamına gelir. Türkçede “sevgili” olarak kullanılan bu kelime, sevgi ve romantizmi ifade etmek için kullanılır. İki kişi arasındaki yakınlık, duygusallık ve romantizmi ifade etmek için sıklıkla kullanılan bir terimdir.
Sevgiliyi Sevmek
Sevmek, sevgiliye dair fısıldar insanın yüreğine. Bu seslenişi doğru anlamak için her konuda olduğu gibi bunda da mutlak tecrübeye ihtiyaç vardır. İnsan kendisi değiştikçe sevmesininde halleri de değişir. Sevmek çok fazla tonu olan bir renk gibi düşünülebilinir. Kendimizde bulunan tüm öğretilerimizle harmanlar kendimize ait renkler ortaya çıkarırız. Alabildiğince benliğimizdeki özgürlükle birleştiririz zihnimizde, bu durumda herkesin sevmesini kendine özgü kılmaktadır.
Sevmek, genelde herkesi sevgiliden beklentilere sürükler. Oysa beklentisiz sevebildiğimizde sevmiş oluruz. Varlığını, yokluğunu, gelmesini, gitmesini hesaba katmadan, karşılığını ölçmeden sevmektir asıl olan. Çünkü sadece ” yalın sevmek” gerçek bir sevgidir. Sevmeyi bilmediğimizden duygularımız ile fikrimiz kaos yaşar. Buradan bir çok acı tecrübe ile çıkmak yerine, anlamaya çalışmak çok daha sağlıklı bir seçenek olacaktır. Çünkü sevmeyi bir çok hissimiz ile karıştırıyoruz ; sahiplenmekle, ait olmakla, beklentiye girmekle, arzuyla, kibirle hatta .
Sevgililer Günü Nedir?
Sevgiliye atfedilmiş dünya çapında kabul görmüş bir günden de bahsetmeden geçemeyiz. Birçok insan, Sevgililer Günü’nün Orta Çağ’da Avrupa’da başladığına inanır. Bazıları, bu tarihin Aziz Valentin’in anısına adandığına inanır. Aziz Valentin, Roma İmparatoru II. Claudius döneminde yaşamış bir rahiptir. İmparator, genç erkeklerin evlenmekten kaçınmalarını tercih ediyordu çünkü bekar erkeklerin daha iyi askerler olduğuna inanıyordu. Ancak Aziz Valentin, gizlice çiftleri evlendirmeye devam etti. Claudius’un bu faaliyetleri öğrenmesinin ardından, Valentin hapsedildi ve sonunda 14 Şubat’ta idam edildi. Aziz Valentin, şimdi Sevgililer Günü’nün koruyucusu olarak kabul edilir.
Sevgililer Günü, genellikle 14 Şubat’ta kutlanan özel bir gündür. Sevgililer arasındaki romantik ilişkileri, dostlukları ve sevgiyi kutlamak için bir fırsattır. Ancak, Sevgililer Günü’nün başlangıcı ve sebebi net olarak bilinmemektedir, çünkü tarihi çok eski zamanlara dayanır ve farklı kültürlerde çeşitli kökenlere sahip olabilir.
Sevgililer Günü’nün günümüzdeki kutlama şekli ise Orta Çağ’dan bu yana evrildi. Şu anda Sevgililer Günü, genellikle sevgililerin birbirlerine hediye verdiği, romantik akşam yemekleri yediği, çiçekler alıp verdiği ve birlikte zaman geçirdiği bir gün olarak kutlanır. Bu, çiftler arasındaki ilişkileri güçlendirmek ve sevgi dolu anları kutlamak için bir fırsattır. Fakat illa ki sadece bugün hatırlatmak da eksik bir düşünce olarak kalır.
Çünkü, Sevgili her an Sevgi’li’dir.
